Enrico Vignati ci parla de l'üšànsa "Resegà la Vegia”

Resegà la Vegia

Un po’ dapertüte gh’è l’üšànsa, apèna rüva la Primavera, da mandà da vigu la brüta stagiòn.

Da nöme se diš resegà la vegia, e chilè che sa’ no de che roba se trata l’è asè che el vaga ala Scola Collodi, a Busaròche, che tüti i ani i fan el so’ bèl falò de stràsi e i ghe dan föghe.

Una volta invece le famiglie chel di’ li, i ‘ndèun a mangà ‘ndi campi, a fa quel che se ciàma el pic nic.

El di prima se cerchèva el poste giüste e se purtèva quater fasìne de legna, le done i preparèun pan e salame e i omi i so’ bei butigliòn de ven.

La matina, a pé o in biciclèta, se ‘ndèva sül poste e intante che i fiulén i giüghèvun a curìs adré o a bandiera, quei grandi i preparèun la fasìna in modo e manéra da fala stà in pé, i ghe cacèvun adoss quater stràsi, süla punta una caplìna de paia sura a una testa fai de fèn, e suta la testa un fasulète a modo de fulàr.

Le dòne intànte ièvun preparàde una quatàia su l’erba e insima bèn disposti i bufetén cul salame, i övi coti che püdèva no mancà, un para de turte fai in ca’ e cušüde nel furnu del prestinè e i butigliòn de ven russ.

Dopu mangiàde se dèva föghe ala Vegia e i fiulén i ghe curìun inturne fin che finiva el föghe, le done se la cüntèvun sü e i omi impegnàdi a vudà el bicèr per capì de chi lèra el ven püsè bon.

Mai ‘ndèva šu el sul e mai se turnèva a ca’: queste l’èra el noste resegà la vegia.


Enrico Vignati